Wat is boosheid bij jonge kinderen? Boosheid of woede is het gevoel dat ons energie oplevert om te handelen op die momenten dat mensen over onze grenzen gaan. Bij goed gebruikte boosheid neemt ons onderscheidingsvermogen, ons bewustzijn en ons denkvermogen toe. Bij kinderen is het soms niet duidelijk wat er achter de boosheid of woede zit. Een kind dat verdrietig of teleurgesteld is, uit dat vaak in boosheid of woedeaanvallen. Er kunnen vele oorzaken en redenen voor boosheid bij kinderen zijn. Tips en adviezen Een aantal manieren om niet handig met de boosheid van je kind om te gaan zijn:
0 Comments
Wat is een driftbui bij jonge kinderen? Een driftbui van je kind is een heftige manier van reageren en gevoelens uiten. Het is een toestand waarin je kind zichzelf kan brengen om eigen eisen kracht bij te zetten. Gevolg hiervan is dat ouders vaak gespannen raken van driftig gedrag van hun kind. Die spanning uit zich dan bijvoorbeeld in hard praten of een boze toon gebruiken tegen het kind. Vooral wanneer de spanning zich ontlaadt in agressie voelt een kind zich onveilig en onbegrepen. Kinderen kunnen driftbuien ook gebruiken als pressiemiddel, bijvoorbeeld als de ouders bang zijn voor driftbuien van hun kind of zich ervoor schamen. Waarom hebben kinderen driftbuien? Veel driftig gedrag komt voort uit onbegrip. Juist het gevoel niet begrepen te worden kan de driftbuien steeds weer laten oplaaien. Driftbuien doen zich ook voor wanneer kinderen heel boos zijn of zich gefrustreerd voelen. Bijvoorbeeld als dingen niet gaan zoals verwacht, het niet lukt om een moeilijke taak uit te voeren, ze niet in woorden kunnen vertellen wat ze willen en/of bedoelen, ze oververmoeid zijn geraakt. Er zijn ook kinderen die alleen maar driftiger worden door de aandacht die de ander eraan besteedt. De aandacht houdt dan de driftbui in stand. Als ouder kun je driftbuien helpen voorkomen. Driftbuien en woedeaanvallen tijdens de opvoeding De meeste ouders krijgen tijdens de opvoeding (en vooral tijdens de peutertijd) te maken met driftbuien en woedeaanvallen van hun kind. Naarmate kinderen groeien, krijgen zij vanzelf meer geduld, ontwikkelen zij meer vaardigheden en leren zij zelf problemen op te lossen. Hierdoor verdwijnen vaak de woedeaanvallen. Sommige kinderen worden naarmate zij ouder worden echter steeds driftiger of krijgen vaker woedeaanvallen. Toen zij nog een peuter waren, was de situatie nog hanteerbaar. Op oudere leeftijd zijn zij in staat om met stoelen en andere spullen door de woonkamer te gooien. De frequentie, intensiteit en duur van deze aanvallen gaat dan vaak verder dan de verklaring dat je kind gewoon een slechte dag heeft. Als je een kind hebt dat spullen kapot maakt, anderen fysiek aanvalt of herhaaldelijk uitscheldt, neem het kind dan serieus. Hier zijn enkele manieren om met de situatie om te gaan.
1. Bedreigingen van het zelfrespect (afwijzing, slachtoffer zijn) die voortkomen uit gemeenschappelijke ervaringen tijdens de kindertijd
4. Verdriet
Tip 3. Wees zelf rustig en kalm tijdens een woedeaanval
De uitbarstingen verdwijnen niet zomaar, maar als deze minder frequent, minder intens en steeds korter zijn dan boek je vooruitgang! Geef dus niet te snel op. Tip 5. Creëer een rustig moment om er over te praten
Kinderen moeten leren dat het gebruik van agressie niet de beste manier is om problemen op te lossen. Als jezelf boosheid gebruikt als middel om je kind te laten luisteren of zich te gedragen, stop dan onmiddellijk. Je leert jouw kind dit gedrag aan en je kind doet je al snel na. Tip 7. Leer je kind in oplossingen denken Leer je kind hoe hij de problemen die hij heeft op een positieve manier kan oplossen. “Behalve boos worden, hoe kun je nog meer aangeven dat jij je niet fijn voelt? Hoe kunnen wij er voor zorgen dat we allemaal een keer als eerste op de tablet kunnen?” Begeleid je kind vooral in het bedenken van oplossingen en bedenk de oplossingen niet allemaal zelf. Kom samen tot één oplossing en kijk of de situatie daarmee verbetert. Als deze oplossing dat niet doet, probeer dan een andere oplossing te bedenken. Tip 8. Voorkom Zwart-Wit gedachtes Jonge kinderen zien de wereld vaak in zwart en wit, zonder grijze schaal. Dingen zijn goed of fout, goed of slecht, altijd of nooit. Het hoort bij het opvoeden van je kind om zaken van vele kanten te leren bekijken, te laten zien dat situaties ingewikkeld en complex kunnen zijn. “Je bent geen goede jongen of een slechte jongen – je bent juist lief en geweldig zoals je bent.” “In plaats van te denken dat je zus je altijd slaat, zou je ook een lieve gedachte kunnen hebben: Mijn zus krijgt vaak haar zin, maar soms ook niet.” Tip 9. Moedig je kind aan Kinderen die boos worden voelen zich niet fijn. Jij zult je kind moeten helpen om zich weer goed te voelen over zichzelf. Zoek naar de talenten van je kind, vertel wat goed gaat en deel je waardering! Wat is stress? Het woord stress gebruiken we voor spanning en dan met name als de spanning je te veel wordt. Een bepaalde mate van stress is niet ongezond en is zelfs nodig; dat is de gezonde spanning die ons veel kan opleveren. Het motiveert ons om het beste uit jezelf te halen. Stress kan een prikkel zijn om in actie te komen en is belangrijk om successen te behalen. Matige en kortdurende stress kan het geheugen en leervermogen verbeteren. Succesvol omgaan met een in feite leuke maar stressvolle situatie kan een enorme oppepper zijn voor de eigenwaarde van een kind. Ieder kind is anders wat betreft de manier waarop hij omgaat met stress en de hoeveelheid aan stress. Het is fijn als een kind de signalen van stress kan herkennen en dat het weet dat de manier waarop we over een bepaalde situatie denken, invloed kan hebben op ons gevoel van stress. Soms weten kinderen namelijk niet welke emotie ze eigenlijk voelen of waarom ze een beetje gespannen zijn. Als ze iets meer weten over hoe hun lichaam werkt, kunnen ze misschien de signalen van stress herkennen en nadenken over de reden waarom ze zich zorgen maken.
Wat kun je doen?
Leer je kind ontspanningstechnieken. Ontspannen is een vaardigheid die aangeleerd kan worden, regelmatig oefenen is nodig, zodat je deze vaardigheid eigen kan maken en deel gaat uitmaken van je dagelijkse bezigheden. Op een fijne manier buiten lichamelijk bezig zijn, zijn ook goed manieren om stress kwijt te raken. Denk aan wandelen, fietsen, buitenspelen. Creatief spel zorgt er ook voor dat de hoeveelheid stressstoffen afneemt. Laat je kind spelen met zand, water, scheerschuim, klei.
Waarom is een positief zelfbeeld belangrijk? Kinderen met een positief zelfbeeld zitten vaak goed in hun vel. Ze hebben zelfvertrouwen, komen goed mee op school, hebben vriendschappen, kunnen goed omgaan met tegenslagen, zijn over het algemeen blij gestemd. Kinderen met een negatief zelfbeeld hebben weinig vertrouwen in hun kunnen, zijn onzeker, geven snel op als iets niet lukt, raken van slag, gaan er van uit dat dingen mislukken en ervaren bijvoorbeeld angst om te falen. Deze kinderen kunnen alleen hun slechte eigenschappen opnoemen en geen goede verzinnen. Kinderen met een negatief zelfbeeld zullen eerder gedragsproblemen ontwikkelen, dan kinderen met een positief zelfbeeld. Hoe help je je kind bij het ontwikkelen van een positief zelfbeeld? - Laat je kind merken dat je om hem geeft Kinderen hebben het nodig om te horen, te zien en te voelen dat je om hem geeft. Wees als ouder beschikbaar voor je kind, geef bewust aandacht, toon interesse, deel knuffels uit, maak verbinding
Wat is negatief zelfbeeld? Kinderen die een negatief zelfbeeld hebben, hebben veel negatieve gedachtes over zichzelf. Dit terwijl deze gedachtes vaak helemaal niet kloppen. Een kind zegt tegen zichzelf dat hij dom is, lelijk, dat niemand met hem wil spelen, en denkt ‘ik kan het toch niet’. Een negatief zelfbeeld geeft gevoelens van minderwaardigheid, onzekerheid en negativiteit die het kind belemmeren in zijn ontwikkeling, bijvoorbeeld dingen uit proberen, contacten aan te gaan, Bij een negatief zelfbeeld beoordeelt het kind zichzelf als “negatief’ op grond van gemaakte fouten of je kind vindt dat iets niet is zoals het zou moeten zijn bijvoorbeeld uiterlijkheden. Wanneer kinderen dit als gewoonte blijven doen ontstaat een negatieve spiraal, het belemmert hem om zich prettig te voelen en dingen aan te pakken.
Tips en adviezen
Faalangst bij jonge kinderen Faalangst kan zich al op jonge leeftijd van je kind openbaren. Thuis of in de vertrouwde omgeving zal het jou als ouder waarschijnlijk nog niet zo snel opvallen. Als je kind echter naar de basisschool gaat, dan kan je kind zomaar ineens faalangstig blijken te zijn. Het dagelijks te maken hebben met andere kinderen, werkjes die gemaakt moeten worden, samen turnen, samen buitenspelen, toetsen, ervaren dat sommige kinderen bepaalde zaken beter doen…het zijn allemaal factoren die een rol kunnen spelen bij faalangst bij kinderen. Ook de wat oudere basisschool kinderen kunnen er last van krijgen als bijvoorbeeld de overstap naar het voortgezet onderwijs steeds dichterbij komt. Een black out krijgen, een negatief zelfbeeld creëren, negatieve gedachten hebben zoals ‘niet goed genoeg zijn’ of besluiten weg te gaan van lastige situaties zijn mogelijke gevolgen waar elk kind dan mee te maken kan krijgen. Faalangst kenmerken Om er achter te komen of je kind misschien last heeft van faalangst kan je onderstaande kenmerken en symptomen bekijken van faalangstig gedrag:
Hoe kan jij je kind met faalangst helpen? Jij kan je kind helpen zijn of haar faalangst te overwinnen door meer zelfvertrouwen te ontwikkelen, reële eisen aan zichzelf en verwachtingen te gaan stellen. Of door niet helpende gedachten om te zetten in helpende gedachten. Laat je kind zien en ervaren dat fouten maken bij het leven hoort en dat je van fouten maken leert. Laat je kind zelf tot een oplossing komen, hierdoor groeit het zelfvertrouwen van je kind. Niemand is perfect.
Blijft jouw kind wel eens in zijn emoties hangen? Is jouw kind wel eens heel boos, verdrietig of teleurgesteld? Het kan dan lastig voor hem zijn om zich te herpakken en uit zo’n bui te komen. Wat voor jou als ouder ook niet makkelijk is. Je doet enorm je best om je kind uit zijn emoties te krijgen: met geduld, negeren, proberen af te leiden, duidelijk vertellen dat het nu klaar is… En soms is je geduld op en word je boos. Leren omgaan met je emoties Pijn en verdriet horen bij het leven en daarom is het belangrijk dat je kind leert omgaan met zijn gevoelens. Wat moet je daarvoor kunnen?
Op welke leeftijd kan je kind omgaan met zijn emoties? Peuters kunnen hun emoties nog niet beheersen en hebben regelmatig een driftbui. Jezelf kunnen verwoorden is een belangrijke stap in het reguleren van je emoties. Vanaf ongeveer vier jaar kan je kind vertellen dat het boos of verdrietig is en is het steeds meer in staat om zich te beheersen, maar dit is nog wel moeilijk. Omgaan met emoties leert je kind gaandeweg. De omgeving heeft hier ook invloed op: mogen emoties er zijn en hoe gaan de ouders hiermee om? Tips om jouw kind te leren zijn emoties helpend te uiten Hieronder vind je tips die jou helpen om jouw kind te leren omgaan met zijn gevoelens:
rustig te krijgen of lees ze hieronder: § Erken je kind in wat hij voelt. In het eerste voorbeeld over het snoepje: ‘Ik zie dat je boos bent omdat je geen snoepje meer mag’ of in de situatie over het verliezen: ‘Een baal-gevoel krijg je van verliezen hè’. § Geef begrip voor zijn gevoel: ‘Balen dat je geen snoepje meer krijgt, want je wil er zo graag één’. Of: ‘Jammer dat je verloren hebt, want je wilde juist zo graag winnen’. § Vertel hem de actuele situatie: ‘Je krijgt geen snoepje meer voor het eten’. Of: ‘Helaas heb je nu verloren, de volgende keer is er weer een nieuwe kans om te winnen’. Het is belangrijk om stap 1 en 2 (erkenning en begrip geven) zo vaak te vertellen als nodig is voor jouw kind in de situatie (ook na de derde stap). Als je kind rustig is, voelt het zich genoeg gezien en gehoord en ben je klaar.
Wat is pesten? Pesten is het systematisch misbruiken van je persoonlijke macht om anderen die zich niet of moeilijk kunnen verweren pijn te doen, bang te maken of te bedreigen. Pesten kent vele vormen zoals verbaal (kleineren, stelselmatig plagen, uitschelden, uitlachen), lichamelijk (laten struikelen, duwen, haren trekken), gebaren, buitensluiten en pesterijen via chat (digitaal), mobiele telefoon. Pesten kan uiteenlopen van steeds terugkerende kleine pesterijen tot echte bedreigingen en lichamelijk geweld.
Pesten en plagen wat is nou eigenlijk het verschil?
Er is een groot verschil tussen plagen en pesten. Als een kind wordt geplaagd, kan hij de ander ook terug plagen. Er is in zo’n situatie sprake van een gelijkwaardige situatie tussen twee kinderen en geen machtsverschil. Vandaag plaagt de een en morgen plaagt de ander. Het is een geintje, dit geintje hoeft niet altijd leuk gevonden te worden door de ander, maar de ander kan zich verweren. Een kind dat gepest wordt kan zich niet verweren, hier is er sprake van een gelijkwaardige situatie. Pesten gebeurt meestal achter de rug om van volwassenen (bijvoorbeeld een leerkracht). Deze hebben het vaak niet in de gaten. Tips en adviezen Een kind met een autismespectrumstoornis (beter bekend als autisme) kijkt op een andere manier naar de wereld dan iemand zonder deze stoornis. Vaak zijn er op meerdere vlakken problemen in de ontwikkeling. Hoe herken je autisme bij je kind? Het lijkt misschien alsof er tegenwoordig meer autistische kinderen zijn dan vroeger, maar deze stoornis heeft altijd al bestaan. Er is de laatste jaren alleen veel meer aandacht voor. Er wordt steeds meer duidelijk over welke verschillende vormen er bestaan en hoe je hier het beste mee kunt omgaan. De meest voorkomende symptomen zijn: -Moeite met filteren Hij vindt het moeilijk het grote geheel te overzien. Vanuit de omgeving komen er constant prikkels binnen (geroezemoes in de klas, vogeltjes buiten, de juf die iets uitlegt). Het is moeilijk voor hem om te bepalen wat prioriteit heeft (de juf die iets uitlegt). Hierdoor kan hij zich onveilig voelen. Hij weet niet wat er van hem verwacht wordt. Dit kan zich uiten in (verbaal) geweld, woedeaanvallen of repeterende handelingen. -Boosheid Hij kan ontzettend boos worden. Die boosheid is meestal een angstaanval en niet persoonlijk bedoeld. Er is op zo’n moment te veel onduidelijk voor hem. Door boos te worden, probeert hij controle te krijgen over de situatie. -Alles letterlijk nemen Woordspelingen en grapjes begrijpt hij vaak niet. Als je zegt: ‘Je bent gek,’ kan dit voor hem reden zijn heel boos of verdrietig te worden. Hetzelfde geldt voor sarcasme. Als iemand ‘Je wordt bedankt,’ zegt, nadat hij bijvoorbeeld een vaas uit zijn handen heeft laten vallen, denkt hij oprecht dat hij iets goed heeft gedaan. -Erbij willen horen Bijna alle kinderen willen graag bij een groep horen, maar voor jouw kind kan het moeilijk zijn om aansluiting te vinden. Vrienden maken is lastig, omdat hij moeite heeft met regels hanteren en het herkennen van sociaal gedrag en gezichtsuitdrukkingen. Het kan zijn dat hij daardoor eerder wordt buitengesloten.
Anders verwerken van informatie Over het algemeen kun je zeggen dat een kind met een ASS de wereld anders ervaart dan andere kinderen. Hij verwerkt informatie op een andere manier en overziet het grote geheel niet direct, maar is vaak wel heel goed in het herkennen van details. Een voorbeeld: een kind zonder autisme herkent een verjaardagsfeest in een speeltuin in zijn geheel, terwijl een kind met een autismespectrumstoornis eerst de ballonnen en de slingers aanwijst en dan pas ziet dat er ook blije, lachende kinderen op het feest zijn. In eerste instantie ziet hij dus een soort losse puzzelstukken die hij nog in elkaar moet zetten om het geheel te kunnen zien. Een ander voorbeeld: een kind zonder autisme herkent op een tekening direct een groep verdrietige mensen op een begrafenis. Een kind met autisme ziet dit niet meteen. Eerst ziet hij een bank, een kist, bloemen. Daarna ziet hij de mensen. En pas dáárna zal hij nadenken over wat die mensen daar aan het doen zijn en hoe ze zich voelen. Daarom wordt autisme ook we een informatieverwerkingsstoornis genoemd. De informatie of de waarneming komt niet in een stuk binnen, maar in losse onderdelen. Vooral het herkennen van gezichten, uitdrukkingen en emoties is lastig voor een kind met autisme. Prikkels identificeren Omdat een kind met autisme al deze puzzelstukken eerst moet bekijken en daarna nog in elkaar moet zetten om zo tot een logisch geheel te komen, duurt het voor hem langer om te begrijpen wat er om hem heen gebeurt. Daar komt bij dat bepaalde prikkels uit de omgeving constant blijven binnenkomen en hij moet filteren en bepalen welke van deze prikkels het meest belangrijk zijn: het geroezemoes in de klas of de vogeltjes buiten komen voor een kind met autisme even hard binnen als de stem van de juf.
Symptomen van autisme Het is goed om een ASS bij je kind op tijd te herkennen, zodat je weet hoe je het beste met hem om moet gaan. Over het algemeen is het zo dat iemand met een autismespectrumstoornis…
Autisme herkennen bij je kind Omdat bovengenoemde signalen vaak moeilijk vast te stellen zijn bij jonge kinderen, kun je op deze kenmerken letten: Grote kans dat een kind van nul tot twee jaar met een autismespectrumstoornis…
Omgaan met autistische kinderen
Autisme is niet te genezen, maar de opvoeding en omgevingsfactoren hebben grote invloed op hoe je kind zich ontwikkelt. Hij kan bijvoorbeeld bepaalde vaardigheden aanleren waardoor hij de wereld om zich heen beter aan kan en sociale contacten kan maken. Hij heeft hier wel jullie hulp bij nodig. Een kind met autisme wil namelijk graag nieuwe dingen leren, maar heeft er moeite mee. Omdat hij zich niet kan concentreren, omdat hij iets niet goed begrijpt of omdat iets anders gaat dan normaal. Daardoor lijkt het misschien alsof hij niet wil, maar dat is niet waar. Het moet alleen op een andere manier aangeleerd worden. Ook passende scholing kan een positief effect hebben op de ontwikkeling van je kind. Daarbij is de kans ook groot dat gedragsproblemen verminderen. Omgaan met een kind met autisme Als je kind autisme heeft, is het fijn en belangrijk als hij begrepen wordt. Er zijn verschillende manieren om jou, je kind en de rest van de omgeving te helpen om met deze aangeboren stoornis om te gaan. Tips voor ouders Het kan lastig of vermoeiend zijn om een autistisch kind op te voeden. Zeker omdat je zelf vaak niet begrijpt van welke kleine dingen hij al overstuur raakt. Je kunt je kind ondersteunen door hem te helpen zijn omgeving te begrijpen. Enkele voorbeelden die ondersteunend kunnen zijn voor kinderen met een ASS zijn:
Vandaag is het Nationale pyjama dag. Op deze dag steunen we de vele kinderen en jongeren die niet naar school kunnen komen wegens langdurige ziekte. Één dag trekken we uit solidariteit onze pyjama aan. Maar hoe leer je een kind eigenlijk omgaan met zijn ziekte?
Wat is acceptatie? Acceptatie is de realiteit echt onder ogen zien. Het betekent dat hij alle vervelende gevoelens durft toe te laten. Dat doet pijn, het doet verdriet. Het is heel begrijpelijk dat hij dat liever wilt vermijden. Veel makkelijker is het om zijn verstand in te zetten en het weg te praten. Misschien lijkt het te helpen, maar als hij ergens in zijn lichaam, diep weggestopt, nog steeds die weerstand voelt, als het blijft knagen, dan is het geen echte acceptatie. Het is een proces dat soms jaren kan duren. Acceptatie gaat met stukjes en beetjes, met kleine stapjes. Voor een kind is dit extra moeilijk, want hij moet nog leren hoe hij zijn emoties moet uitdrukken, herkennen en onder woorden brengen. Hij moet nog leren dat het oké is om ook droevige, boze of bange emoties te voelen, te tonen, te uiten. Fasen van acceptatie Het acceptatieproces kun je beschouwen als een soort rouwproces. Hij is iets kwijtgeraakt: zijn gezondheid, zijn fitte lichaam, de regie over zijn eigen leven, zijn toekomstplannen. Hij heeft tijd nodig om te wennen aan het idee. Bovendien moet hij leren hoe hij moet omgaan met de nieuwe situatie. In dit hele proces onderscheiden we vijf emotionele fasen, zoals de Amerikaanse psychiater Elisabeth Kubler-Ross die heeft geformuleerd: 1/Ontkenning Dit is de fase waarbij hij de kop in het zand steekt. Dat doet hij eigenlijk om zichzelf te beschermen, want de klap is te groot om in een keer te verwerken. Misschien denkt hij: je ziet niets aan mij, dus ik mankeer ook niks. Hij wilt of kan de realiteit niet onder ogen zien. Het kind besteedt misschien heel wat uren op internet om meer informatie te vinden over zijn aandoening en hij probeert lotgenoten te vinden om zijn verhaal te kunnen delen. 2/ Boosheid In deze fase is je kind vooral boos. Kwaad dat hem dit onrecht is overkomen. Misschien is hij boos op zijn arts of op de buitenwereld, ook al weet hij dat zij er ook niets aan kunnen doen. Daar komt dan nog bij dat niet alleen hijzelf, maar ook zijn naasten moeten accepteren dat hij minder energie of mogelijkheden heeft. Dat kan wrijvingen in zijn relaties opleveren. 3/ Onderhandelen en vechten Omdat het kind niet aan zichzelf wilt toegeven dat hij niets kan veranderen aan zijn ziekte, gaat hij ertegenin. Hij gaat bijvoorbeeld aan anderen -en aan zichzelf- bewijzen dat hij nog steeds heel veel kan. Sporten, spelen, hard werken. Hij probeert van alles uit om zijn ziekte te slim af te zijn. Hij blijft hopen dat alles weer wordt zoals vroeger. 4/Depressieve gevoelens Hij beseft steeds meer dat er niet aan zijn lot te ontkomen valt. Hij voelt zich machteloos en verdrietig, maar ook angstig en onzeker. 5/Acceptatie Zo langzamerhand is hij al zovele keren tegen zijn grenzen aangelopen en er overheen gegaan. Hij is gevallen en weer opgestaan, hij heeft gehuild en tegen gestribbeld. En tenslotte gaat hij inzien dat er geen andere keus is. Hij zal zijn ziekte moeten aanvaarden. Wanneer hij de realiteit accepteert voor wat het is, geeft dat rust. Hij beseft dat er nog steeds heel veel mooie kanten aan het leven zitten en dat het leven hem nog heel wat te bieden heeft, ook al is hij niet meer de persoon die hij vroeger was. Wanneer hij zijn ziekte echt accepteert, valt er een zware druk van zijn schouders. Hij gaat zich weer beter in zijn vel voelen en weer genieten van het leven. Hierdoor zal hij ook terug meer zelfvertrouwen krijgen.
In de loop van de tijd kan zijn gezondheidssituatie ook nog veranderen, waardoor hij weer een nieuw acceptatieproces voor zijn kiezen krijgt. Accepteren is een continu proces, waardoor hij telkens opnieuw deze fasen doorloopt. Hij moet continu blijven accepteren. Hij heeft veel geduld en tijd nodig om telkens aan zijn nieuwe situatie te wennen en ermee om te gaan. Enkele tips om meer rust te brengen in zijn acceptatieproces
Ik wil je graag op de hoogte houden van de vorderingen. 1 april komt dichterbij, dus het aftellen kan beginnen. Spannend…
Verder heb ik nog enkele workshops uitgewerkt en uitgetest. Krachtdieren (talenten), kleurenpracht (positieve gedachten) en elfenhuisje/toverkracht (piekeren) zijn er enkele van. Mijn dochter en ik hebben er alvast van genoten. Hopelijk jullie binnenkort ook. De datums worden op een later tijdstip vastgelegd, dus hou zeker de website en Facebookpagina in het oog. ;-)
Het meest indrukwekkende cadeau is niet te koop. Oprechte persoonlijke aandacht en uitgesproken waardering : twee zaken die niet te koop zijn, maar die de mens wel het diepste raken. Probeer daarom vandaag eens naar de positieve dingen te kijken.
Als je ziet dat iemand iets goed doet, zeg dit dan tegen hem/haar. Je zal zien, het tovert onmiddellijk een mooie glimlach op het gezicht van deze persoon, alsof hij/zij bestrooit is met elfenstof – instant happiness. En daar doen we het toch allemaal voor. Dus ga ervoor en strooi elfenstof in het rond! Oh, en vergeet jezelf niet te bestrooien… Door de waardering voor jezelf, stimuleer je jezelf te kijken naar wat er allemaal goed gaat in plaats van te kijken wat er verkeerd gaat en/of wat er verbeterd kan worden. Er is altijd wel iets te vinden wat beter kan. Je zelfvertrouwen bouw je hierdoor niet op. Waardeer jezelf en bouw aan je zelfvertrouwen. Vind jezelf geweldig. Je bent goed zoals je bent! Geloof in jezelf en alles komt goed. Je bent een toppertje! Binnenkort is het zover, de opening van mijn eigen praktijk. Er zijn al een hele hoop voorbereidingen aan vooraf gegaan. Er komt schot in de zaak en de vooruitgang is nu goed te zien. Het kamertje dat ik ga gebruiken voor mijn praktijk is namelijk klaar! Spannend. Ik heb verschillende hoeken ingericht, zodat ieder kind zich hier welkom en op zijn gemak voelt. Dat vind ik heel belangrijk. Ik sta erop dat ieder kind zich hier goed en gelukkig voelt. Niks moet hier, alles mag. Ieder kind is uniek en heeft andere interesses en deze moeten allemaal ontdekt kunnen worden.
Zo heb ik in 2017 na een operatie het syndroom van Südeck gekregen aan mijn rechterbeen. Hierdoor werd ik gedwongen rust te nemen, zowel fysiek als mentaal. De aanhoudende, ondraaglijke pijn verplichtte me hiertoe. Ondertussen 2 jaar later beheerst de pijn nog steeds een deel van mijn leven, maar door mijn doorzettingsvermogen en wilskracht heb ik geprobeerd om er ook de positieve dingen van te zien. Ik ben me toen gaan afvragen waar ik nu écht gelukkig van word? Wat maakt me blij? Waar krijg ik een glimlach van op mijn gezicht? En ik kwam steeds bij hetzelfde uit… Het helpen van kinderen. In die tijd was ik leesmama in de lagere school van mijn dochter. Dat ene halve uurtje per week dat ik daar mocht gaan helpen, maakte dat ik alle pijn voor eventjes kon vergeten, dat ik eventjes terug mezelf kon zijn. De liefde, de dankbaarheid en de vele knuffels die ik van de kinderen kreeg, gaven me zoveel warmte en voldoening. Daardoor kwam ik op het idee om hier iets mee te doen. Ik schreef me in voor een opleiding tot kindercoach en ging aan de slag. Zoveel te verder de cursus vorderde, zoveel te meer ik ervan overtuigt raakte dat dit op mijn lijf geschreven is. En toen was het eindelijk zover, op 1 april 2019 start ik mijn eigen praktijk! En nee, dit wordt geen grapje. Dit is voor mij een droom die uitkomt.
VLINDERLICHT : Als je dan de twee delen samenvoegt, krijg je vlinderlicht. Ook dit heeft een prachtige betekenis:
|
Schrijfster
Mijn naam is Lindy Vanhees. Ik ben een lieve, vrolijke en creatieve doorzetter. Ik sta voor iedereen klaar, af en toe ben ik een tikkeltje eigenwijs en ook wel een beetje een zotte doos. Archief
May 2021
Categorieën
|